|
دانشجوی جوان دانشجوی ایرانی ، دانشجوی با بصیرت (دانش اگر در ثریا باشد ، مردانی از سرزمین پارس بدان دست خواهند یافت)(پیامبر گرامی اسلام(ص)) درباره وبلاگ  دانشجو و مهمان عزیز سلام، امیدوارم که بتوانم پاسخگوی محبتتان باشم.موفق باشید. آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ نويسندگان
سلامت دستگاه ادراری انسان، به خصوص كلیه ها، تأثیر بی نهایت مهمی در ادامه حیات انسان دارند و بیماری كلیوی از دردناك ترین و پر مخاطره ترین، گرفتاری های جسمی است. در این میان عفونت دستگاه ادراری كه یكی از شایع ترین علل مراجعه بیماران به مطب پزشكان می باشد، علاوه بر آن كه خود بخود و به تنهایی بیماری آزار دهنده ای است، گاهی سبب بروز بیماری های دیگر نیز در بدن انسان می شود. به عنوان مثال برخی عفونت های دستگاه ادراری می توانند، گاهی باعث نارسا شدن و از كارافتادگی كلیه شوند یا عفونت كلیوی در خون و در نتیجه در تمام بدن پخش شود یا برخی عفونت ها ممكن است به ایجاد سنگ كلیه در بیماران منتهی شوند، كه همه اینها نشانه اهمیت موضوع است. ادرار پس از آنکه توسط دو كلیه انسان تولید شد، توسط دو لوله موسوم به " حالب" كه كلیه ها را به مثانه وصل می كنند، به مثانه تخلیه می شود تا بدان وسیله از بدن دفع گردد. حال چنانچه مثانه به موقع از ادرار خالی نشود، ادرار از مثانه به حالب ها و حتی كلیه باز می گردد و همین "برگشت ادرار از مثانه به حالب ها، سبب ایجاد استعداد در فرد برای ابتلا به عفونت كلیه می شود" و به این ترتیب كسانی كه در شبانه روز، بنا به هر علتی به ندرت ادرار می كنند به طور جدی در معرض خطر هستند. اما در رسایل فقهی توضیح المسائل، یكی از مبطلات وضو و نماز، خروج بول و غائط و نفخ کلیه (گاهی کلیه ها را دردی می گیرد شبیه به درد کلیه اما شن یا سنگی در کلیه ها یا مجاری ادراری وجود ندارد. اطباء سنتی معتقدند گاهی مقداری از گازها و حباب های هوای داخل خون از راه مویرگ ها به کلیه منتقل شده و تجمع تعدادی از آنها در کلیه ها حالتی را به نام نفخ کلیه به وجود می آورد)، از بدن انسان درج شده است و این موضوع سبب می شود كه شخص نمازگزار و احیاناً "دائم الوضو"، برای پرهیز از ابطال عبادتش به طور معمول و بر حسب عادت ، قبل از وضو ، به تخلیه ادرار بپردازد.(تعبیه توالت در مجاورت وضو خانه مساجد در واقع به منظور پاسخ به این عادت پسندیده و سلامتی بخش صورت می گیرد).
به این ترتیب حداقل سه بار، دفع ادرار از بدن، در زمان هایی به فواصل مناسب نسبت به یكدیگر و در حدی كه برای یك انسان طبیعی لازم است، فرد را در مقابل ابتلا به عفونت های كلیه و دستگاه ادراری مصون می سازد و می تواند به عنوان نكته ای مهم پیرامون نماز مورد توجه قرار گیرد.
امام صادق (ع) : "ای انسان، تو طبیب خویشتن هستی. هم دردها برای تو بیان شده است و هم به دوای آن دردها راهنمایی شده ای(1)."
اعتیاد بلای سیاه و خانمان سوز بشری در عصر بیگانگی از خود است. دامنه ابتلا به اعتیاد از وابستگی به مشروبات مرگبار الكلی در كشورهای غربی (الكلیسم) گرفته تا اعتیاد به مواد افیونی كه بدبختانه هنوز گریبان گیر جامعه مسلمانان است، گسترده است. گویی انسان امروزی برای گم كردن خود و فرار از اضطراب ها و افسردگی های خویش راهی جز وابستگی به صدها نوع ماده، روان گردان پیدا نكرده است. حال آن كه اگر به مجموع تعداد معتادان به الكل و مواد مخدر در سراسر جهان، شمار كسانی كه به لهو و لعب های دیگر از جمله قمار و انحرافات جنسی و ... اعتیاد دارند را اضافه كنیم، به آمار تكان دهنده و وحشتناكی خواهیم رسید كه خبر از افول دردناك ستاره انسانیت می دهد. با این كه فجایع ناشی از اعتیاد از جنبه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و... قابل بررسی است، اما تنها در بُعد پزشكی قضیه می توان به این نكته اشاره كرد كه هر سال بخش عظیمی از توان پزشكی و روانپزشكی كشورها، صرف درمان عوارض جسمی و روانی متعدد معتادان و تاثیرات شومی كه خواه ناخواه بر اعضای خانواده شخص معتاد وارد می شود، می گردد. هر چند علت های مختلفی در ابتلای به اعتیاد مطرح شده است، اما بیشتر تخدیر روان و تجربه تغییر حالات روانی ناشی از سرخوشی و نشئه است كه سبب گرایش به اعتیاد می شود و به این ترتیب، شخص معتاد از خود می گریزد و دچار خود فراموشی می شود و این درست برعكس جریان مقتدر خودشناسی و معرفت النفس موجود در تعالیم نماز است. و این گونه است كه نماز حقیقی تیشه بر ریشه اعتیاد می زند. به قول اندیشمند شهید و استاد بزرگ مطهری (ره ): "راز این كه اكثر جانی های دنیا معتاد به یك سلسله سرگرمی های خیلی شدید از قبیل مصرف تریاك، هروئین، مشروبات الكلی و قمار هستند، این است كه می خواهند از خودشان فرار كنند. مثل این كه درونشان پر از مار و عقرب است و دایم او را می گزند و این اعتیاد ها مانند مرفینی است كه به انسانی كه از شدت درد می نالد تزریق می كنند تا درد را احساس نكند. این بدبختی بزرگی است كه انسان نتواند خودش را آنچنان بسازد تا بتواند با خودش خلوت كند. برعكس بیشتر اهل صلاح و تقوی و اخلاق (نمازگزاران) و آنهایی كه ندای وجدانشان را همیشه می شنوند، معتاد به اینها نیستند و از هر چه كه آنها را از خودشان منصرف می كند، فرارمی كنند. دلشان می خواهد، خودشان باشند و در خودشان فكر كنند، چون عالم درونشان از عالم بیرونشان واقعی تر و سالم تر است." (2) (1) تحف العقول ، صفحه 224 (2) فلسفه اخلاق ـ استاد شهید مطهری ـ صفحه 38 الا بذكر الله تطمئن القلوب (سوره رعد/آیه 28)
"اضطراب" بیماری شایع قرن اتم و كهكشان است. پیشرفت سریع و پیچیده تمدن و در عین حال بی توجهی به ارزش های مذهبی و خانوادگی هر روز بیش از پیش برای افراد و اجتماع اضطراب های جدید به وجود می آورد.(1)
از نظر روان پزشكان، اضطراب با یك احساس منتشر و مبهم دلواپسی كه اغلب ناخوشایند و بدون دلیل است مشخص می شود كه معمولا با یك یا چند مشكل جسمی همراه می گردد. از جمله شخص ممكن است علامت های جسمی چون احساس تپش قلب، تنگی نفس و درد قفسه سینه، خالی شدن سردل، تعریق، سردرد، تكرر ادرار، اسهال، گزگز دست و پاها، لرزش و… را نیز به همراه داشته باشد.
اضطراب، گاهی به شكل طبیعی در اشخاص سالم بروز می كند و گاهی به صورت بیمارگونه و دائمی در می آید كه نیاز به درمان و مراقبت پزشكی دارد. با اینكه دلایل علمی گوناگونی از دیدگاه های مختلف به عنوان دلایل بروز اضطراب و تشدید آن ارائه شده است اما همچنان دور شدن از ایمان مذهبی، به عنوان یك عامل مهم در بروز اضطراب نقش غیرقابل انكاری دارد(2) و به این ترتیب نقش پیشگیری كننده و حتی درمانگر مذهب در مورد اضطراب قابل بررسی است.
آرامش حاكم بر روح و روان و در نتیجه آن سلامت جسم اشخاص مذهبی، در مقایسه با آشفتگی روانی و جسمی و اضطراب لامذهب ها از دیر باز مورد توجه پزشكان بوده است.
به این ترتیب در بعد پیشگیری از اضطراب و برای آرامش دائمی جسم و روان، "نماز" نقش خارق العاده ای را ایفا می كند. از طرفی در بعد درمان بیماران مبتلا به اضطراب، امروز علاوه بر درمان های دارویی، از روش های چون آموزش انبساط آرامش عضلانی و همچنین تلقین بوسیله هیپنوتیزم نیز استفاده می شود(3) كه ما در مورد آرامش عضلانی ناشی از نماز در نكته چهارم از این مجموعه مقالات، سخن گفته ایم و درباره تلقین های سازنده ناشی از نماز نیز در آینده سخن خواهیم گفت.
در مورد اضطراب، بد نیست به این نكته اشاره كنیم كه شخص نمازگزار با ایمان به قدرت لایتناهی پروردگاری كه در مقابلش كرنش می كند، خود را در مقابل هر عاملی كه قصد به خطر انداختن و ترساندن (و در نتیجه مضطرب ساختن) او را داشته باشد ایمن می یابد و ضمن تكرار باور اعتقادی خود طی نمازهای پنجگانه یومیه این ایمنی همه جانبه را، به روان خود تلقین می كند و سرانجام آرامش عمیق را در وجود خود ملكه می سازد.
در راستای این موضوع تحقیقات علمی در برخی كشورهای مسلمان نشان می دهد كه بیماران مضطربی كه در كنار درمان های رایج ضد اضطراب، به خواندن نماز و قرآن و حتی احادیث نبوی مشغول شده اند(4)، از بهبودی بالاتری نسبت به سایرین برخوردار بوده اند.
پی نوشت:
(1)و(2) ـ ترجمه فارسی سیناپس كاپلان ـ سادوك ـ ج دوم ـ صفحه 473
(3)- همان منبع، صفحه 517 (4) سخنرانی دكتر محمود گلزاری در اولین اجلاس نماز موضوعات
پیوندهای روزانه پيوندها
|
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وبلاگ:
